Dzień Czarnego Kota

Czarne koty od dawna kojarzone są z magią. Te przesądy z dawnych epok przetrwały niestety do dzisiaj, rzutując na postrzeganie przez nas tych pięknych zwierząt.

Tradycja obchodzenia Dnia Czarnego Kota wywodzi się z Włoch, gdzie czarne koty są wyjątkowo nielubiane i prześladowane, a 17 dzień miesiąca uważany jest tam za najbardziej pechowy.

Święto zostało ustanowione w 2007 roku przez włoskie Stowarzyszenie Obrony Zwierząt i Środowiska (AIDAA) oraz Ruch Obrony Czarnych Kotów.Celem tego święta jest zarówno zwrócenie uwagi na konieczność opieki nad tymi zwierzętami, jak i walka z uprzedzeniami oraz przesądami, które są wyjątkowo niebezpieczne dla czarnych kotów.

Jednak w niektórych kulturach czarny kot nadal traktowany jest z ogromnym szacunkiem i postrzegany jako symbol powodzenia. Szkoci wierzą, że jeśli obcy czarny kot wejdzie do domu, oznacza to przyszły dobrobyt. W Anglii czarny kot jest uważany za talizman szczęścia do tego stopnia, że nawet wierzy się, że kiedy dziewczyna mieszka razem z czarnym kotem, stanowi to obietnicę pojawienia się wielu zalotników oraz stabilnego związku.  Amerykanie twierdzą, że czarny kot w domu przynosi rodzinie nie tylko szczęście, ale  chroni dom przed pożarem. Z kolei dziewiętnastowieczni piraci uważali, że oddalający się od człowieka kot to dobry znak.

Uwaga gracze! Fanom gier radzi się, by mieli przy sobie włos czarnego kota lub, żeby siedem razy pogłaskali go po grzbiecie przed rozpoczęciem gry. Możecie też wygrać w Lotto, jeżeli przeciągniecie swój kupon po kocim grzbiecie… 

Udomowiony kot towarzyszy ludzkości już przeszło 6 tysięcy lat. Koty, nie tylko czarne, od zawsze pełniły w kulturze i sztuce bardzo ważną rolę. Nie bez powodu wielu pisarzy i poetów poświęciło im ważne miejsce w swoich tekstach. We Francji mawia się, że psy mogą być wspaniałą prozą, ale tylko kot jest poezją. A jak znaleźć wartościowe teksty na temat tych pięknych zwierząt? Wystarczy zerknąć do naszego artykułu:)

Pierwszy sławny kot literacki to najprawdopodobniej kot w butach, opisany w 1597 roku przez Charlesa Perrault.

Na początku XIX wieku kilku wybitnych francuskich pisarzy unieśmiertelniło w opowiadaniach swoich mruczących przyjaciół: Hugo, Balzac, a nawet Beaudelaire. W tym samym okresie Aleksander Puszkin w swoim poemacie „Rusłan i Ludmiła” pisał z podziwem o „kocie uczonym”.

Jednym z najbardziej tajemniczych bohaterów jest Kot z Cheshire z książki Lewisa Carrolla „Alicja w krainie czarów”, który niespodziewanie pojawia się i znika, zaczynając od ogona, a na uśmiechu kończąc. Chociaż pojawia się w książce tylko trzy razy, to jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci całego utworu. Zresztą nie bez powodu!

W 1939 roku Thomas S. Elliot w napisał cykl zabawnych wierszowanych kocich portretów, w których dzielił się z czytelnikami swoim rozumieniem tego, „czym Kociość jest i co oznacza”. Jego kocie wiersze wykorzystali później twórcy słynnego musicalu „Cats” .

Szczególne miejsce w literaturze zajmuje też bezczelny, czarny jak smoła i duży jak wieprz Behemot z powieści „Mistrz i Małgorzata” Bułhakowa. Charakteryzuje czarny koci charakter, którego futerko utkane jest z absurdu i tajemnicy. Behemot przemawiał ludzkim głosem i chodził na dwóch łapach, a na kartach powieści zasłynął z zamiłowania do gry w szachy i picia wódki (sic!). Behemot jest jedną z najbarwniejszych postaci w powieści Bułhakowa i jednym z najlepiej wykreowanych kotów w literaturze w ogóle.

Koty pojawiają się też jako drugoplanowi, jednak niezwykle ważni bohaterowie powieści „Kafka nad morzem” japońskiego pisarza Haruki Murakamiego. Jeden z bohaterów, pan Nakata, po osobliwym wypadku, jaki przeżył w młodości, posiadł odrobinę nadnaturalne zdolności – potrafi rozmawiać z kotami. Dzięki temu może prowadzić filozoficzne dysputy z dwójką kotów, kocurem Kawamurą i przepadającą za operami Pucciniego kotką Mimi.

Koty zaprosili też do swoich utworów poeci: Jan Kochanowski, Kazimiera Iłłakowiczówna, Krzysztof Kamil Baczyński (piękny wiersz „Kot” dedykowany matce), Halina Poświatowska, Jan Brzechwa, Ludwik Jerzy Kern, Stanisław Jachowicz, Jan Sztaudynger, Julian Tuwim, Jan Twardowski, Wisława Szymborska. W znakomitym wierszu naszej noblistki „kot w pustym mieszkaniu” skrada się na „obrażonych łapach”. 

Gdybyście mieli niedosyt zachęcamy do przeczytania artykułu z portalu CzytajPl: https://czytajpl.pl/2017/11/17/dzis-czarny-kot-przynosi-pecha-najlepsze-ksiazki-kotem/